(Hitch)hikend door Tasmanie

Joehoee Leute,

Allereerst: FIJNE KERSTDAGEN allemaal!! Ik hoop dat iedereen er een groot feest van maakt, lekker aan het kerstdiner zit, en dat het niet al te koud is natuurlijk. ;-)

Het is ff denken wat er na het fruitplukken ook alweer allemaal gebeurd is. Ik ben een paar dagen in Adelaide geweest, dit vond ik -tegen al de negatieve verhalen van andere reizigers in- echt een TOPstadje. Rustig, vriendelijke mensen en veel groen.
Ondertussen kwam ik weer in contact met ex fruitplukcollega Eveline, die net als ik een echte natuurliefhebber is, en erg van hiken houdt! Ze had een top ideetje om samen liftend en hikend Tasmanie door te gaan, en dit klonk me dan ook als muziek in de oren! Ze zat een paar dagen bij een vriend van haar in huis in Melbourne, en toen ik via de Grampians ook weer in Melbourne belandde, kon ik daar ook een paar dagen terecht om ons plannetje verder uit te stippelen!

Tasmanie is een eiland ten zuiden van Australie, en het staat vooral bekend om de natuur - het merendeel van 'Tassie' staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het stikt er van de nationale parken en de Overland Track (een 6-daagse hike dwars door 1 van die parken) staat in de top 10 van mooiste wandelingen ter wereld.
Per dag worden er 34 mensen aan die tocht toegelaten, en omdat wij er zo laat bij waren, was alles helaas al gereserveerd. Toevallig hoorden we via via dat het mogelijk is om delen van de track zelf te doen als je eenmaal in het park bent. Kijk, zo kom je er dus ook!
Tickets naar Tassie bleken echter SUPER duur in verband met de kerstdagen. Na wat speurwerk kwam voor ons de goedkoopste optie naar voren: heenreis met de Spirit of Tasmania (superdeluxe boot) en terugvlucht vanuit Hobart naar Melbourne op 1e kerstdag. Snel boeken die handel voordat iemand ons voor was, en toen kon de pret bijna beginnen!!

Bijna.. omdat we nog 5 dagen 'over' hadden voordat we naar Tasmanie zouden vertrekken. In Melbourne hadden we al een paar dagen besteed dus dat hadden we wel zo'n beetje gezien. We besloten ergens een baantje te zoeken!
We vertrokken daarom ' s ochtends vroeg zonder plan richting de Yarra Valley (ten oosten van Melbourne) en zijn in een fruitplukgebied langs boerderijen wezen vragen of er nog werk te doen was voor twee lieftallige Nederlandse chickies ;-). Bij de derde boerderij was het al raak! En dezelfde middag stonden we gelijk onkruid te wieden bij een bloemenfarm! Echt om te gieren!!
Het boerderijtje was in bezit van een stel Nederlandse nakomelingen, wat een natuurlijk een band schepte.
's Nachts zetten we het tentje op in de schuur en zo kwamen we droog en een soort van warm de nacht door.
Een collegaatje bood aan dat we elke avond na het werken bij haar konden douchen en we bleven er af en toe eten. Ook nam ze ons mee naar de Dandenong Mountains, vanwaar je een top uitzicht had over het hele gebied (Dandenong Ranges) met in de verte de skyline van Melbourne.

Na 5 dagen was het over met de pret. Met een zak vol geld (het was er echt cashen geblazen) werden we bij de trein gedropt en voor we het wisten zaten we op de Spirit of Tasmania en kon het grote avontuur beginnen!

Het was erg gaaf om met zo'n megaschip vervoerd te worden, maar we hebben 's nachts half zittend/half liggend op de stoel niet echt ons beste schoonheidsslaapje ooit gehad.
Eenmaal aangekomen in Devonport (noord-Tasmanie), waren we dan ook mega brak. Maar goed, dat weerhield ons er niet van om gelijk met de duim omhoog langs de kant te staan, aangezien we van plan waren alle transport in Tassie liftend te doen. Een vriendelijk vrouwtje die toevallig ook naar ons bestemming Cradle Mountain National Park moest, pikte ons op.
We deden echt ons best om een praatje aan de knopen, en in het begin ging het ook goed, maar de combinatie van heftig slaaptekort en een pittig stokend kacheltje in de auto, maakte dat we echt moesten vechten tegen de slaap. Ik kon het op een gegeven moment niet helpen dat ik soms zelfs halverwege mijn verhaal in slaap viel.. super genant!! Eef lag ook met haar mond open te snurken op de achterbank zag ik via de spiegel (nee hoor Eef, zo erg was het nou ook weer niet hihi!!).
Ach ja.. uiteindelijk kwamen we op onze bestemming aan en konden we beginnen met de tochten rondom Cradle Mountain!

De eerste dag bleven we brak, en met grote zwarte wallen onder de ogen en een zware backpack op de rug zijn we op pad gegaan. Echt super zwaar af en toe, maar wel ontzettend mooi overal!! Na een uur of 7 kwamen we in een trekkershutje terecht, waar we ons yogamatje konden neerleggen op de grond en lekker konden slapen.
Waterleidingen, wc's en al die ongein zijn er niet. Gelukkig stond er een grote regenton dus we hadden in ieder geval wel drinkwater. Wallabietjes sprongen om het hutje heen, zo schattig allemaal. De overige dagen hebben we onze rugzak in de hut achtergelaten en hebben we dagtochten gemaakt en hoge bergen beklommen.
Mocht iemand van jullie nog naar Tasmanie gaan: Cradle Mountain en Barn Bluff moet je echt beklimmen, het is echt allemaal zo verschrikkelijk mooi!!

Vervolgens zijn we al liftend en wildkamperend via Rosebery en Queenstown in een ander deel van het National Park afgezet om de Lake St. Clair hike te doen. Weer een top wandeling met als afsluiter een overnachting (hutje voor onszelf) aan het meer. De volgende dag weer teruggeploeterd in de regen (2 keer volop onderuit gegleden) en onze lift van de dag ervoor pikte ons daar weer op. Ja, dat lezen jullie goed! Liften en dan ook nog eens de volgende dag opgepikt worden, prima toch?
De beste man - Bruce de Kerstman lookalike- moest 2 gidsen van de Overland Track die vandaag zouden binnenkomen, naar de 'stad' Launceston vervoeren en wij mochten ook mee had hij de dag ervoor al aangegeven. Onderweg stopten we zo nu en dan en werd ons de mooiste geheime plekjes van het eiland geshowd! Ook om te brullen: we werden nog getrakteerd op ijs, appels en peren ook onderweg! Hoe bedoel je, liften is karig?? ;-)

In Launceston hebben we onszelf 1 nacht hostel gegund, omdat we zo onderhand wel weer aan een douche toe waren! Ook was het wel lekker om de was te doen aangezien we geen ene schone onderbroek meer overhadden. Daarbij was een lekker bed met een echt kussen zeer aangenaam!
De volgende ochtend waren we weer helemaal bijgekomen en konden we weer door.
Hup, langs de kant van de weg, duim in de lucht en GO. We zijn die dag liftend langs de Columba Falls gegaan, richting St. Helens naar Wineglass Bay.
Echt zo geniaal dat liften, je wilt echt niet weten bij wat voor volk je in de auto komt steeds. En de mensen zijn allemaal echt ZO vriendelijk, ongelofelijk!
We hadden als einddoel een free camp site bij Wineglass Bayn op het oog, en onze laatste lift - een Duitser- had het ook op die camping voorzien.. TOPPP! Eenmaal op de plaats aangekomen, kregen we nog een flinke bel rode wijn toe van deze Holger, en dit alles op het strand met een ondergaand zonnetje. De volgende ochtend had hij warme koffie met melk voor ons en dik bruin brood met ham, kaas en ketchup!! Dit klinkt misschien niet heel spectaculair, maar wij sprongen echt een gat in de lucht van vreugde.
Backpacking around kun je gewoon niet teveel meenemen, dus wij leefden op oats met koude melk en af en toe een kopje oploskoffie die we op ons butaangaspitje klaar maken. Dus wat een luxe deze ochtend!! Ik moet er ook bij zeggen dat we het steeds erg koud hebben gehad, vooral 's nachts en 's ochtends. O ja, lachen dit: mijn slippers lagen nog buiten de tent en werden bijna opgegeten door een possum!

Vervolgens gingen we een 5 uur durende tocht doen langs Wineglass Bay. Het is een mooie tocht, dat zal ik niet ontkennen, maar echt 'Amaaaaazing' zou ik het niet noemen hoor. Ach ja!
Aan het eind van de dag doorgelift naar het schiereiland en op het eind van de dag mochten we zomaar overnachten bij iemand in een cabine op een super de luxe holiday park!! Weer een keertje douchen! 's Ochtends vertrok deze man vroeg naar zn werk en konden wij al het ontbijt opeten, hihi wat een profiteurs! Maar wel echt genieten zeg!

We zijn hierna vanuit Fortescue Bay een dag wezen hiken naar Eaglehawk Neck (hier werd ons laatste eten trouwens gestolen door een kraai! balen meis, maar wel low calorie).
De volgende dag hebben we denk wel 8 uur lang gelopen met de backpacks op de rug. Onderweg zijn we 4 (zeer gevaarlijke) tiger snakes gezien op het pad. We liepen echt in de middle of nowhere, en we realiseerden ons wel dat het einde verhaal zou zijn als 1 van ons gebeten zou worden. De ander kan dan wel als een malle om hulp gaan zoeken, maar je bent gewoon echt mooi de lul want er was in de verre omgeving echt niemand te bekennen. Gelukkig overleefden we alles en was het weertje prima. Aan het einde hebben we heerlijk bij een baai in het 'toeristische' Eaglehawk Neck gezeten. Vervolgens doorgelift naar Dunally (gehucht) omdat daar de enige gratis camping zat richting Hobart, volgens het informatiecentrum.

De gratis camping was een grasveld naast een hotel. We zetten snel de tent op en gingen ff de plaatselijke kroeg in tussen al die oude mannetjes.
Voor we het wisten kregen we allerlei kerstcadeautjes toegestopt, en werden we overladen met rode wijn.
Vervolgens gingen we midden in de nacht nog op het aanbod in van local Daryll om bij hem thuis kreeft te komen eten. Eef helemaal in de gloria omdat ze dolgraag een keer een kreef wilde bereiden - al was het dan alleen maar om haar vriend in Nederland daar jaloers over te maken!
Eerst wilden we niet aan de kreeft beginnen, want het is echt top kwaliteit en het had rond de 80 dollar gekost. We wilden niet de man z'n kerstdiner opeten, maar hij vond het zo goud dat we er waren en hij bleef maar zeggen dat hij het de rest van zijn leven zou blijven onthouden dat we bij hem op visite waren.
En mensen.. ik had het niet gedacht, maar kreeft is echt super tasty!! We bleven nog een paar uur hangen en daarna gingen Eef en ik arm in arm, half lallend terug naar onze tent, onder een betoverende sterrenhemel waarin de Melkweg zichtbaar was!

De volgende dag zijn we naar Hobart wezen liften (we kregen nog een compliment van een man: dit was de 'beste hitchhike ever', omdat we op een drukke weg gewoon tussen de auto's zijn gaan lopen die voor een stoplicht aan het wachten waren). In het hostel in Adelaide een paar weken terug, had ik een Belgische meid genaamd Leen leren kennen, die op een huis in Hobart (hoofdstad in Tasmanie) moest passen. Onze laatste nacht op Tassie konden we daar thuis terecht! Super weer!
Na rondgestruind te hebben op de Salamanca Market (helemaal top!) werden we door haar opgepikt en hebben we genoten van een uitgebreid kerstdiner.

Vandaag, op de laatste dag voordat we weer terugvliegen naar het vasteland vanavond, zijn we wezen wandelen op Mount Wellington tussen de wolken..

Poeh, wat een verhaal weer! Ik zal ervoor zorgen dat ik volgende keer weer wat eerder ben met schrijven. Hopelijk hebben jullie er desondanks toch weer van genoten en laten jullie weer net zulke reacties achter als de vorige keren!

Fijne feestdagen!! xxx